Kategoria: Dodatki

Lubię sosy, przede wszystkim do dań mięsnych. Zwykle brakuje mi czasu i cierpliwości, aby zrobić sos wcześniej i aby miał on odpowiednią konsystencję, kolor.
Poniżej przedstawię przepis, dzięki któremu można przygotować bazę do sosu, a później ją zamrozić. Mrożenie nie powoduje ubytku w smaku, więc gdy zechcecie przygotować sos do obiadu, wystarczy odpowiednią ilość rozpuścić i uzupełnić o wybrane składniki np. grzyby.

Prawdziwy demi glace jest na bazie kości wołowych lub cielęcych, natomiast ja używam kości wieprzowych. Zasada przygotowania jest praktycznie taka sama.

Składniki:

• 3 kości wieprzowe
• 3 marchewki
• 2 pietruszki
• 1/2 selera
• 1 pomidor
• 2 ząbki czosnku
• zioła: pieprz ziarnisty, ziele angielskie, liście laurowe – nie żałuj, im więcej tym bardziej aromatyczny będzie sos
• 1/2 butelki czerwonego słodkiego wina
• 1 łyżeczka soli

Wykonanie:

Kości płuczę, warzywa myje i dokładnie szoruje, pomidora pozostawiam w całości (usuniemy go najszybciej, ze względu na jego szybkie rozgotowanie), czosnek obieram.

Kości i warzywa układam w dużym naczyniu żaroodpornym. Piekę bez przykrycia w 200 °C do mocnego zbrązowienia kości, przynajmniej 1h. Wszystko zależy od możliwości Twojego piekarnika. Warzywa mogą się też przypalić, wpłynie to pozytywnie na smak sosu.

Gdy kości i warzywa są już gotowe, przekładam je do dużego 10l garnka i zalewam wodą tak, aby wszystko było przykryte w całości. Zagotowuje i zmniejszam gaz pod garnkiem, dodaje zioła i sól. Zbieram ewentualną piankę i czekam, czekam, czekam aż woda wyparuje przynajmniej w połowie [wcześniej usuwam pomidora]. W tym momencie dolewam 1/2 butelki czerwonego wina i daje odparowuje, ale tym raziem więcej niż połowę. To może potrwać …
Gdy sos zaczyna przypominać glazurę, kończę zabawę i przecedzam płyn. Nie będzie on jeszcze sosem właściwym, ale bazą. Taką bazę po wystudzeniu można mrozić np. w woreczkach na lód i użyć w dowolnym momencie.

Jeśli sos ma zostać użyty od razu, ustawiam go na gazie i zagęszczam zimną wodą wraz z rozpuszczoną w niej mąką. Pamiętam o tym, aby przygotowaną mąkę dobrze rozmieszać w wodzie i na wszelki wypadek przecedzić przez sitko, aby nie powstały grudki. Kolejnym krokiem jest energiczne mieszanie sosu i wlewanie do niego płynu z mąką.
U nas najlepiej sprawdza się sos z podgrzybkami, które po zagęszczeniu sosu smażę na maśle, również mocno przypiekając. Po tym zabiegu dodaje je do sosu i podgrzewam jeszcze przez 3-5 minut na niewielkim ogniu. W efekcie otrzymuje ciemnobrązowy sos z kawałkami grzybów, o gęstej konsystencji.

Bardzo ciekawy dodatek do mięs, sosów wytrawnych czy na słodko. Alternatywa dla ziemniaków i ryżu. Dla najmłodszych przysmak na słodko z cukrem lub owocowym sosem. 

Składniki:

• 250 g białego sera, twarogu
• 100 g mąki pszennej
• 1 jajko
• 1 łyżeczka soli

Wykonanie:

W garnku gotuję wodę, solę delikatnie do smaku.

Składniki: twaróg, mąkę, jajko oraz sól mieszam w misce. Sprawdzam konsystencję, powinna być zwarta, niezbyt lepiąca. W razie konieczności, ciasto uzupełniam niewielką ilością mąki.

Blat/stolnicę podsypuję mąką, wykładam serowe ciasto, odrywam z niego kawałek i formuję wałek o średnicy 2 cm , kroję ostrym nożem ukośne kawałki o szerokości również około 2 cm.

Wrzucam na gorącą wodę i gotuje 3 minuty od momentu wypłynięcia pierogów na powierzchnię.

Idealne na ciepło.

Nic prostszego. Nie mam krowy, ale znam kogoś kto ma gospodarstwo. Kupuję od tego ktosia mleko i robie z niego różne przetwory.

Ostatnio padło na biały ser.

Składniki:

• 3 litry mleka
• chusta serowarska lub pielucha
• ciężki 3kg przedmiot lub praska do sera

Wykonanie:

Mleko przelewam do garnka, przykrywam czystą ściereczką i odstawiam na 48-72h w ciepłe miejsce.
Podgrzewam do 37°C i studzę. W garnku wyraźnie oddzieli się serek i serwatka.

Przelewam wszystko na chustę i zawieszam na chwilę w zlewie, aby odciekło. Używam praski do sera, do której przekładam chustę z serem i zamykam.
W pojemniku są otwory, przez które wypływa pozostała serwatka. Odlewam ją co jakiś czas. Pozostawiam praskę z serem w lodówce na minimum dobę.
Po tym czasie wyjmuje ser z chusty i smakuję 🙂

Jeśli nie masz praski do sera, obciąż chustę z serem ciężkim przedmiotem i postępuj tak, jak w przypadku praski tj. po obciążeniu, do lodówki.

…z maszyny do chleba. 

Większość maszyn do wypieku chleba posiada możliwość wyrabiania i wyrastania ciasta bez konieczności pieczenia. Dzisiaj spróbowałam, bo taką maszynę posiadam (a co! 😛 ) i wyszło lepiej niż super super. Ciasto pulchne, smaczne. 
Do kolekcji mam jeszcze kamień do pieczenia pizzy, lecz technikę nakładania gotowej pizzy do pieczenia muszę opanować 😦 stół w kuchni jest bogatszy o dwie, piękne, czarne smugi po tym, jak rozgrzany kamień wsparty na dołączonym do zestawu stojaczku, postanowił się zsunąć z kratki do studzenia pieczywa 😦 pizza wyszła mega gruba, więc nad ilością ciasta też popracuje 🙂

Póki co przepis, spróbuj pyyyyyycha. Do pizzerii nie trzeba jeździć 😛 

Składniki:

• 1 szklanka ciepłej wody
• 3 łyżki oliwy z oliwek
• 3 łyżki cukru
• 1 łyżeczka soli
• 2,5 szklanki mąki
• 2 łyżeczki suchych drożdży
• 1 łyżka ziół np. bazylia, oregano, majeranek

Wykonanie:

Do pojemnika maszyny dodać kolejno: wodę, oliwę, cukier, sól, zioła, mąkę oraz drożdże. Celowo mąką oddzielam drożdże od reszty składników, gdyż nie lubią one towarzystwa soli, tj. ciasto może nie wyrosnąć. Ustawić program do wyrabiania ciasta. Po zakończeniu pracy na stolnicy wysypać mąkę oraz rozciągnąć/rozwałkować ciasto na dowolny rozmiar.
Po ułożeniu składników, zapiec 15-20 min w temperaturze 230 stopni. Na samym końcu zapiec z żółtym serem.

 

„- a co to będzie?
– makaron
– wow, makaron też robisz?”

… a no jak gapa zapomni zakupić krajanki do rosołu, ale z wielkim rozmachem pół nocy go gotowała, to robi też i makaron 🙂

Pamiętam, że w domu ciągle wisiały płachty ciasta na papierze, na łóżkach albo szafach i się suszyły. Z tych płacht powstawał najpyszniejszy makaron na świecie, a co ważne nie robiony jakimiś tam maszynkami tylko ręcznie od ciasta po krojenie i gotowanie, przez moją babcię. Do dziś zastanawiam się jak ona to robiła, że z taką szybkością kroiła makaron nie odcinając sobie przy tym palców… ja nie będę taka i trochę sobie pomogę…kupie maszynkę 😦

Uwaga! Robienie makaronu wciaga zarówno kucharza jak i konsumentów… 😀

” – pyszny ten makaron i ten rosół, możesz taki zawsze robić?”  – także… ogólnie to plan na życie już mam.

Spróbujcie i Wy!

Składniki:

• 2 szklanki mąki (ja daje pszenną)
• 2 jajka
• 4 żółtka
• 1 łyżeczka soli

Wykonanie:

W misce lub urządzeniu planetarnym z hakiem łączę wszystkie składniki, jeśli ciasto ma trudności z uformowaniem się lub „nie zbiera” mąki, oddaję odrobinę wody lub jeśli jest zbyt luźne – mąki. Wyrabiam kila minut, aż będzie pozbawione widocznej mąki. Przekładam na stolnicę, formuję na kształt rolady i kroję na niewielkie kawałki.
Zajmuje się jednym z nich, wałkuję go cienko i oprószam mąką. Kroję w pasy i układam te pasy jeden na drugim. Kroje na kształt popularnej krajanki i staram się od razu rozdzielać zlepione kawałki (mąka pomaga).

Gotuję 5-7 minut w wodzie z solą, przed wrzuceniem do gotowania otrzepuje z nadmiaru mąki.

Podaje do rosołu.

Kluski chodziły za mną już długi czas. Klasyczne, niezbyt „gumiaste”, sprężyste i pyszne. Najbardziej denerwowało mnie to, co sobie ubzdurałam, że muszę ugotować ziemniaki z dużym wyprzedzeniem, aby wystygły i poleżały. Aż tak planować nie zawsze mogę, wiec kluski długo nie gościły na stole. Błąd! Żadne tam gotowanie z wyprzedzeniem. Ugotowałam w tym samym dniu, co zrobiłam danie i to w mgnieniu oka. Listopadowa pogoda nie zachwyca wysoka temperatura, wiec balkon służy idealnie za lodówkę. Tam ostudziłam ziemniaki i zabrałam się za wykonanie. Sama nie byłam pewna czy ciasto jest dobrze zrobione i czy wszystko wyjdzie tak, jak sobie zaplanowałam. Wyszło.
Pysznie wyszło. Z sosem podałam. Była mała kłótnia bo zrobiłam za mało 😀

Pamietajcie o jednej ważnej rzeczy. Kluski gotujemy około 10 minut na bardzo wolnym ogniu. Ja doprowadzam wodę do wrzenia i zmniejszam gaz na minimum, wrzucam porcje klusek i tak sobie „pykają” jak rosół. A po co? A po to aby każdy klusek był gładki, nie miał postrzępionej powierzchni, jakby się rozgotował 🙂 

Składniki:

• 10 średnich ziemniakow
• mąka ziemniaczana
• 1 jajko

Wykonanie:

Ziemniaki gotuję, studzę i przeciskam przez praskę. Dobrze ubijam w misce, dzielę na 4 części i jedną z części wyciągam i układam na pozostałych. Miejsce po czwartej części uzupełniam mąka ziemniaczaną. Wbijam jajko i mieszam. Odrywam po kawałku ciasta wielkości … właściwie jakiej chce, te zrobiłam trochę większe ale staram się aby były wielkości np. kasztana. Taka niewielka kulka, palcem robię dziurkę.
Wrzucam na gotującą się wodę i zmniejszam gaz do minimum, paruje ok. 10 minut. Podaję z sosem dla leniwych: zagotowuję 0,5l wody, wrzucam kostkę pieczeniową, łyżkę suszonej cebuli i zagęszczam 1 łyżką mąki w 50ml wody lub podaje osolone z masełkiem – obie wersje pycha.